سیاهچالهها سه لایه دارند: افق رویداد خارجی و داخلی و تکینگی. افق رویداد: افق رویداد سیاهچاله به مرز اطراف دهانه سیاهچاله گفته میشود که حتی نور هم نمیتواند از آن بگریزد. وقتی ذرهای از افق رویداد عبور کند دیگر نمیتواند از سیاهچاله خارج شود. جاذبه در افق رویداد ثابت است. افق رویداد سیاهچاله رابطه مستقیمی با سرعت گریز شئ دارد. سرعت گریز به سرعت مورد نیاز برای فرار از کشش گرانشی سیاهچاله گفته میشود. هرچقدر شخصی به سیاهچاله نزدیکتر شود به سرعت بیشتری برای فرار از کشش گرانشی عظیم آن نیاز پیدا میکند. در افق رویداد سرعت گریز از سرعت نور فراتر میرود. براساس نظریه نسبیت عام اینشتین هیچ چیز در فضا سریعتر از نور حرکت نمیکند. درنتیجه افق رویداد را نقطه بیبازگشت مینامند. وقتی شیئ به افق رویداد نزدیک میشود، یک شاهد فرضی میتواند محوشدن تصویر را مشاهده کند. این محوشدن بهدلیل خمشدن نور بر اثر جاذبه به وجود میآید. در افق رویداد تصویر شیء بهسمت نامرئیشدن میرود. اندازه افق رویداد به جرم سیاهچاله وابسته است. اگر زمین بهقدری فشرده شود که به سیاهچاله تبدیل شود، قطر آن به ۱۷.۴ میلیمتر میرسد؛ اما اگر خورشید به سیاهچاله تبدیل شود قطر آن ۵/۸۴ کیلومتر خواهد بود که تقریباً هم اندازه با یک روستا یا شهری کوچک است. تکینگی: بخش داخلی سیاهچاله که جرم آن را تعریف میکند، تکینگی نامیده میشود. نقطهای واحد در فضا و زمان که جرم سیاهچاله در آن متراکم شده است. بافت فضا زمان در اطراف تکینگی به شکلی نامتناهی خم میشود درنتیجه قوانین فیزیکی که میشناسیم در این نقطه نقض میشوند. دانشمندان نمیتوانند مانند ستارهها و دیگر اجرام فضایی سیاهچالهها را رصد کنند؛ بلکه مشاهدات آنها به کشف پرتوهای منتشرشده از سیاهچالهها و همچنین گاز و غبار اطراف آنها وابسته است؛ اما سیاهچالههای کلان جرم مرکز کهکشان معمولاً با ابری ضخیم و گاز و غبار احاطه شدهاند که رصد پرتوهای دیگر را دشوار میسازند.
