سپس به تدریج با دریافت موادی از اجرام پیرامون، قرص برافزایشی قابل توجهی در اطراف سیاهچاله ایجاد شده و اکنون به وجود سیاهچاله پی میبریم. ناظری که از بیرون به این رویداد نگاه میکند، تا حدود زیادی از آن لذت برده و سرگرم میشود. اما برای ما ساکنان زمین، این رویداد به هیچ وجه رویداد دلنشینی نخواهد بود. علیرغم اینکه چنین سیاهچالهای چند هزار برابر کوچکتر از هر سیارهای خواهد بود، اما جرم آن چند هزار برابر بیشتر خواهد بود. بنابراین، هر سیارۀ بداقبالی که در مسیر سیاهچاله به دام بیفتد، توسط آن بلعیده خواهد شد؛ حتی سیارههایی به بزرگیِ مشتری. اگر هم تا آن زمان موفق به دیدن سیاهچاله نشویم، حداقل میتوانیم شاهد تکه تکه شدن سیارهها باشیم.به محض رسیدن سیاهچاله به کمربند سیارکی میان مریخ و مشتری، شرایط برای ما غمانگیز میشود. کِشش گرانشی شدید سیاهچاله باعث نابودی کامل سیاره ما شده و سبب بروز زلزلههای ویرانگر و انفجارهای عظیمی میشود که بشر در تاریخ خود هرگز شاهد چنین رویدادهایی نبوده است. نبرد نهایی میان سیاهچاله و خورشید روی میدهد و این نبرد یکطرفه نخواهد بود. بسته به جرم اولیه سیاهچاله، نوعی جنگ گرانشی بین آنها در میگیرد. این احتمال وجود دارد که شکل خورشید تا حدودی در این نبرد، بدون تغییر باقی بماند. متاسفانه، محتملترین سناریو این است که خورشید مثل سیارهها، دچار فروپاشی شده و در تودهای چرخان از گاز و گرد و غبار ابرداغ به درون سیاهچاله بلعیده شود. قرص برافزایشی سیاهچاله از سیاهپاله نسبتا کوچک در قسمت مرکزی، تا صدها هزار یا میلیونها کیلومتر گسترش پیدا میکند. لذا ساکنان منظومه شمسی را به کام مرگ کشانده و خود را جایگزین آن مینماید. البته خوشبختانه احتمال وقوع چنین رویدادی خیلی ناچیز است. اگر موفق به برنده شدن در جایزه به میزان ۱۰ بار متوالی شوید، ما را هم در جریان بگذارید. این نوع برنده شدن ترسناکتر از حضور سیاهچاله در منظومه شمسی است.
پایان