شکلگیری سیاهچاله در فروپاشی ستارگان پرجرم میتواند به دو صورت رخ دهد: یا ستاره مستقیماً و بدون انفجار ابرنواختری به سیاهچاله فرو میریزد، یا انفجار ابرنواختری رخ میدهد اما انرژی آن برای پراکنده کردن کامل لایههای بیرونی کافی نیست و بخش قابلتوجهی از جرم ستاره دوباره فرو میریزد و سیاهچاله را پدید میآورد. محاسبات نشان میدهند که در هر دو حالت، این فرایند در بازهای میان ۰.۱ ثانیه تا ۰.۵ ثانیه کامل میشود.[۱۵] راه دیگر شکلگیری سیاهچاله فروپاشی یک ستارهٔ نوترونی است. این اتفاق زمانی رخ میدهد که ستارهٔ نوترونی از ستارهٔ همدم خود آنقدر ماده جذب کند یا با آن ادغام شود که جرمش از حد پایدار (حدود سه برابر جرم خورشید) فراتر رود. در این حالت، اگرچه جمعآوری ماده ممکن است میلیونها سال طول بکشد، اما به محض گذر از این حد، فروپاشی و تشکیل سیاهچاله در کمتر از یک ثانیه روی میدهد
