با ورود سیاه چاله به منظومه شمسی، این منظومه به طور کامل از بین میرود. در واقع سیاهچالهیِ وارد شده به درون منظومه شمسی، تا زمانیکه موادی را از سیارهها بلعیده و قرص برافزایشیِ درخشانی را به وجود بیاورد، به صورت نامرئی باقی میماند. اما چقدر احتمال دارد سیاهچالهای به درون منظومه شمسی راه یابد احتمال بلعیده شدن زمین توسط یک سیاهچاله ۱ در یک تریلیون تخمین زده شده است. سیاهچالههای عظیمی که در مرکز کهکشانها هستند، هیچ تهدیدی برای ما محسوب نمیشوند؛ البته تا زمانیکه کهکشان ما در چند میلیارد سال آینده با کهکشان دیگری مثل آندرومدا برخورد کند. با این حال “سیاهچالههای میان ستارهای” که در اثر تبدیل ستارهای بزرگ به ابرنواختر پدید میآیند، نوعِ دیگری از سیاهچالهها هستند. نزدیکترین سیاهچاله از این نوع Gaia BH۱ نام دارد و حدود ۱۵۶۰ سال نوری با زمین فاصله دارد. اگر سیاهچالهای مثل این به نزدیکی منظومه شمسی بیاید، گرانش آن احتمالا باعث ایجاد آشفتگی و هرج و مرج زیادی میشود. مدار سیارههای بیرونی و سیارکها احتمالا به طرز قابل توجهی دستخوش تغییر میشوند. در این شرایط، مدار سیارههای بیرونی و حتی خورشید مورد تهدید قرار میگیرد. با این حال، اگر سیاهچاله مذکور به طور مستقیم از منظومه شمسی عبور کند، شرایط واقعا ناجور و بغرنج میشود. در فاصله ۱۰۰ هزار برابر بیشتر از فاصله میان زمین و خورشید، سیاهچاله از درون ابر اورت گذر میکند. این کار باعث میشود تعداد بسیار زیادی از سیارکها و دنبالهدارها به سمت زمین و سایر سیارهها بیایند. افزون بر این هجوم سیارکها به سمت زمین، در ابتدا چندان ناگوار به نظر نمیرسد. وقتی سیاهچاله به سمت منظومه شمسی راه پیدا کرد، برای ما غیرقابل مشاهده میشود؛ فارغ از اثر عدسی گرانشی ضعیفی که بر ستارههای دوردست میگذارد.
